گاهی ما رو عاشقِ یار میکنی
از غمِ تنهایی بیمار میکنی
گاهی ما رو شبا ویلون میکنی
ویلونِ شهر و خیابون میکنی
گاهی ما رو زیر بارون میبری
از همه آدما بیرون میبری
دنیا دنیا دنیا دنیا کاری کن
خسته ایم از دستِ تو دلداری کن

چی داری توی سرت دنیا بگو
زودتر حرفِ دلتو با ما بگو
آخه گاهی دلِ ما سخت میگیره
آخه گل رو آب ندی زود میمیره
تنها موندیم مثِ یه درختِ توت
وسطِ یه دشتِ خشکِ برهوت
حرفامون خیلی زیاده ولی حیف
چاره ای نیست جز سکوت و جز سکوت
دنیا دنیا دنیا دنیا کاری کن
خسته ایم از دستِ تو دلداری کن