البدرُ یُداعِبُهُ وجهٌ مُنیرُ
و ماه در آغوش گرفته آن چهره ی نورانی را
و النّجمُ یُخاطِبُهُ بهِ یستجیرُ
و ستاره گان با او به حال نجوا هستند و از او نور بر می دارند
ما أجملَ طلعَتِهِ مولىً بشیرُ
و چه زیباست هیبت او که مولا و بشارت دهنده ست
نبعٌ بکَرامَتِهِ یُطفی الهَجیرُ
آن سرچشمه ای که با کرامت و گوارائی اش داغ تشنگی روح را فرو می نشاند
شیرین شد کام بشر، با شور دلبند خدا
نازل شد نور هدی، حاصل شد لبخند خدا
با تو بینا، دیده‌ی کور
تاریکی‌ها، زنده به گور
آئینه‌ی نور خدا
مهر تو منظور خدا
شقّ القمر، اعجاز تو
می‌رقصه ماه با ساز تو
یا مصطفی (ص)
دڵ و دیدە بەفدای رازی دڵی سازت بێ ئازیز
چشم و دلم فدای راز قلب آماده و باصفای تو باد ای محبوب
کە هەناسە و ودمی پاکت بوو بە مەرهەم دڵی زیز
چرا که انفاس پاک و طیبه‌ی شما سبب درمان قلوب رنجور گردید
لە ئەو ساتەی کە نووری تووری سینەی تۆ وەدەرکەوت
از آن زمانی که نور طور قلب با صفای تو نمایان شد
بەهاری گەل لە کەل هەڵ هات و لاچوو زوقمی پاییز
بهار زندگی از مشرق دمیدن گرفت و سردی و گرد و غبار پاییز را از جان مردم زدود
یا مصطفی گیانی گیانان
یا مصطفی جان جانان
خاکی رێگات سورمەی چاوان
خاک راهت سرمه‌ی چشم آدمیان است
یامصطفی شەمسی تابان
یا مصطفی ای خورشید تابان و منیر
«فەخری هەموو پێغەمبەران»
مایه‌ی مباهات تمامی پیامبران