تاکی بگویم ای داد ساقی برس بفریاد جامی بدست من ده دستم به دامنت باد
از ساز من نوایی ناید ز بی نوایی یا ساز من بسوزان یا چاره کن جدایی
چو بلبلی حزینم با درد و غم قرینم ای نوگل ستمگر آرامشت نبینم
ای آشنای پنهان زین بیشتر مرنجان قلبی ستم کشیده چشمی زغصه گریان
هرشب به گرد گویش چون تارهای مویش تا صبح قصه گویم با قرص ماه رویش
اکنون که زار و خسته غم در دلم نشسته یادی کن از دلی که با سنگ غم شکسته