تو که باعث تموم
گریه های این شبامی
تو که متهم به قتل دونه دونه باورامی
عمریه صداقتم رو
پای سادگیم گذاشتی
منی که بازیچه بودم تویی که دوسَم نداشتی
منِ زودباورُ باش که
پای عشق تو نشستم
واسه اثبات علاقم در به روی همه بستم
توی بی معرفت اما
خوب جواب منو دادی
چجوری پای تو موندم به چه عشقی به چه یادی
به دلم مونده که با ما
به ازین باشی که با خلق جهانی
ولی نامهربونی
همه عالم و آدم می دونستن
که واسم جان و جهانی
ولی نامهربونی میشد پیشم بمونی