پشت بارونای نم نم

من هنوزم‌ چشم براتم

شاید آروم شه دلم کم کم، توی این بغض دمادم

شاید از خاکستر من

کوچه ها بغض منو یادت بیارن

یاد اینکه وقت رفتن جاده پاتو گرفتن

تا که شاید نگذری از من،تا ببینی بی تو دیگه

لحظه ها تو‌ مه اسیرن

ساعتا ایستادنو جلو‌ نمیرن

چشم براتم، اول هرچی دو راهی توی دنیاس

چشم براتم، آخر هر جاده ای که رو به فرداس

تا بیایی، قبل اینکه شب تو‌چشمام ته نشین شه

قبل اینکه، قلب سردم بخشی از خاک زمین شه

بی تو بغض بی امونی روبه رومی

بی تو‌ هر حسی که دارم ناتمومه، ناتمومه

مثل بارون ها به افتادن اسیرم

من هنوزم چشم براتم تا بمیرم، تا بمیرم