«منظومه ی احساس»

شده ای همدمِ شبهایِ دلم، همنشینِ همه حرف هایِ دلم
گلِ زیبایِ بدونِ نقصِ من، خانه کردی تو به هرجایِ دلم
عشوه ی چشمِ تو دل را کند بُرد، من برایِ عشقِ تو خواهم مُرد
دلبرا قصه ی غم هایِ مرا، عطرِ گیسویِ تو از یادم بُرد
( تو همان گمشده ی آتشِ دیرینِ منی
همه تلخ اند و فقط تو یارِ شیرینِ منی
با تو این زندگی آرام و قشنگ است هنوز
من که منظومه ی احساسم و تو ماه و زمین )
هرکجا باشم و هرجا بروم یادِ تو هست
خودم اینجا و دلم، گیر و گرفتارِ تو است
هر نگاهت شده تسکین و علاجِ دلِ من
قصه یِ عشقِ تو در جانِ من افتاده به دست