به سوی تو، برای تو، غزل چه عاشقانه شد
هر نفسی پی نفس، قافیه ترانه شد
یاد نمی کشد به دوش، تو را به جان سپرده ام
بی نفس تو جان به در، از این هوا نبرده ام
تویی هوای تازه در بی نفسی این حباب
نفس بدون نام تو، گناه و با تو شد ثواب
در خلاء نبود تو چه زندگی تباه شد
رنگ من از بی نفسی، مثل شبم سیاه شد
اگر به تو نمیرسم، تا تو ولی دویده ام
ببین چقدر پرم ز تو، من که نفس بریده ام