آبان
چه دروغه شیرینیه این ساعتها
مثل راه رفتن بی تفاوت آدمها
خاکسترین روزها و ثانیه ها

زندگی مثل قطره آب تو مشتم بود
خالی بود مثل ته سیگاری که نخ آخر بود
ساعتو کوک کردم واسه یه خوابه طولانی
هرچی میگذره این انتظار میشه تاریکی عمیقتر
هرچی جلو میره این قطار به سمته ایستگاه آخر
هرچی که داشتمو دادم برای یه پناهه بی پایان
فصلی که رفتی پاییز بود یه روزه برگی تو آبان