من و‌ تو اگه دل بدیم‌به شعر پرگشودن
جون‌ میگیره پروازمون تا انتهای بودن
من و تو یه پرنده ایم وابسته ی پریدن
سایه حریفمون نشد وقت نفس بریدن
بیا دوباره زنده کن آهنگ زندگیتو
با لحن عاشقا بخون، شعرای بچگیتو
بیا دوباره پر بکش، از لونه ی نمورت
تا خالی وجود من، پر بشه از حضورت
جثه ی من اگر نحیف، اما پَرَم سِتُرگه
لونه ی من اگرچه تنگ، اما دلم بزرگه
تو هم یه جورایی دلت ، تو بدنت اسیره
قلب تو قلب قُمریه، پوست تو پوست شیره
بیا تو مرتع دلم ، چتر سپیدو واکن
بادبادکای خسته رو ، بی دلهره رها کن
پروانه های عاشقو ، پر بده تا ستاره
ابرُ بیار تو لونه مون ، تا جون داره بباره
چه مسیر عجیبیه ، رایحه ی وجودت
میرسه به مشام من ، از لای تار و پودت
مگه میشه تو زندگی؟ روزی به این قشنگی؟
من باشم و تو باشی و ، شاپرکای رنگی