یه مردِ بی ریا از جنس خوبی
با دستای قریب و پینه بسته
شبونه ناشناس کوچه به کوچه
گذر میکرد با پاهای خسته

امید و مرهم زخم یتیما
یه پهلوون که دنیا خاک پاشه
یه عالم خوبی و گذشت و ایثار
تو قلب کی به جز اون میشه باشه

علی ماه شب و خورشید عالم
علی شاه زمین فاتح خیبر
پناه و کَس برای هرچی بی کس
خودش تنهای تنها بود حیدر

یه خاری بود توو چشمای دشمن
یه مردی که نبود هیچکس حریفش
سحرگاهی که باز غرق دعا بود
یکی زد بی خبر با زهر تیغش

علی تو بستر و غم داره عالم
یتیما هی میارن کاسه ی شیر
به سمتش آسمون دستاشو واکرد
یه عالم سوت و کور با بغض درگیر

علی ماه شب و خورشید عالم
علی شاه زمین فاتح خیبر
پناه و کَس برای هرچی بی کس
خودش تنهای تنها بود حیدر