تو انقدر موندی که آخر منو
به داغِ نبودِت دُچارم کنی
ازم شونه خالی کنی تا که با
غمِ شونه هات سر به دارَم کنی

من انقدر ترو دوس دارم هنوز
به دنیای بعد از تو شَک میکنم
نگاه کن که من واسه ی کُشتنم
چجوری به چشمات کمک میکنم

تو که دلیلِ زنده بودنی
هم از منی و هم یه دشمنی
تو اشتیاقم ‌و عذابمی
هم اشتباه .. هم انتخابمی

تو هم دلیلِ زنده بودنی
هم از منی و هم یه دشمنی
تو اشتیاقم ‌و عذابمی
تو اشتباه و.. انتخابمی

نگاه کن که از سیلِ این گریه ها
یه دریای طوفانی توو خونمه
یه قلبِ پریشونِ دیوونه با
خیالِ تو، جایِ تو همخونمه

نه میتونم از فکرِ تو رد بشم
نه این دل میذاره باهات بد بشم
دلم میخواد عینِ روزای قدیم
تو آغوشِ تو مثه یه بچه شم