صد سال تنهایی

حالم به حال موی تو وصل و به هر آنی رها بسته
گاهی پریشان حال و طوفانی گاهی پر از امواج پیوسته
بالا تر از آغاز یه عشقی تو یک پایان زیبایی
در هر نگاهت قصه ایی داری اندازه ی صد سال تنهایی
از دیدن من دست بردار و تمامم کن
راهم اگر سمت تو آمد سر به راهم کن
من چیزی از چشمان زیبایت نمی خواهم
گاهی فقط گاهی از آن بالا نگاهم کن

آخر چرا در گوشه ی چشمان تو غم بود
وقتی فقط نام تو در یادم عزیزم بود
مثل سپر بودم برایت هر زمانی که بحران عشق و آبرویت روی دوشم بود