وقتی زمستون تووچشاته
توی حرفاته حتی توو شهریور روو زخمام برف می باره
آرامش دنیای من بی تو جهنم شد
از وقتی رفتی زندگی روو دور تکراره
نفرین به اون راهی که ما رو در به در کرده
نفرین به من نفرین به دنیا یی که سرباره
هر روز درگیر غم دوری و چشماتم
این حال بد دست از سر من بر نمی داره
رفتی و دورشدی، ندیدی که غمت
توو کمتر از یکسال، صد سال پیرم کرد
توو شهر میگردم، هر کس رو می بینم
با بغض می خوام ازش ،بهت بگه برگرد
برگرد
برگرد
برگرد
برگرد
از وقتی رفتی،آسمون رفته ،هوا رفته
تنها دلیل دلخوشیم عکس رو دیواره
دنیای من کابوسه محضه یک نفر ای کاش
با دستای تو از سرم این دردو برداره
برداره
برگرد
برگرد
برگرد
برگرد