آدمی فقط یه آه و یک دمه
فرصت دلبسته بودن کمه
ای خوشا کسی که فارغ از غمه
بلده دلو به دریا بزنه

شاخه هایی که شکستن توی باد
هنوزم پا میگیرن سمت نور
قلبی که نشونی فرشته هاست
فارغه از هرچی کینه ست و غرور

مقصد پایانی خاکه
دارایی یه قلبه پاکه
اونکه عمری خوبی کرد
از محاسبه چه باکه
زندگی گاهی شیرین
یه وقتایی هم غمناکه
گاهی آفتابی و آروم
گاهی هم برف و کولاکه

زیر بارون
شکر گزاری کن
تا می تونی
همه رو یاری کن
ما مسافر جاده های عشقیم
دوروزه دنیارو
آبرو داری کن