شبم خالی از نورِ ماه و ستاره
دلم بی تو غم داره آروم نداره…
یکی تشنه‌ی شونه‌‌هاته که بی حرف
ببنده چشاشو ،غماشو بباره…

یکی که دلش خونه از فاصله،
از این حالِ آشفته‌ی پُر گله،
یکی که به جز تو هر عشقی براش
یه احساس بی منطقِ باطله…

«من اونم همونی که دیوونه وار،
واست از همه دنیا دست میکشه…
همونی که از دست رفته ولی،
هنوزم به برگشتنت دلخوشه…»

نه من میشه از عشق تو رد بشم
نه تو ، تو سرت فکر برگشتنه…
نموندی و بعدِ تو خالیِ جات،
یه کوهِ غمه که رو دوش منه…

کجا بی تو باید برم تا هوات،
بره از سرم، تا تو یادم بری…
تویی که تا هر چی نفس میکشم
واسم حسرت اول و آخری…