میون این همه آدم
اسمت هنوز مونده یادم

با اینکه رفتی و راحت
رَد شدی تو همین ساعت

از دل تاریکی شب
شدی پیدا با یه فانوس

نقطه ی شروعی واسه
پایانِ این همه کابوس

برگِ خاکستری من
توی گلخونه ی قلبت
سبزه سبزه پره نوره

مثل نیلوفرِ آبی
توی مردابِ دلِ من
شدی تنها امیدِ ناامید من

بعد تو خونه بی صداس
نفس توی سینه بی هواس
زندون اشک و غصه هاس

بعد تو عشق یه ادعاس
فقط توی شعر و قصه هاس
زندگی بی خیالِ تو یه اشتباس


همزاد منی
نبض تو رگ های منی

نشستی به دلم یک آن
تو همه دنیای منی

تو لحظه ی خوب منی
رویای فردای منی

میفهمی نگفته هامو
صدای سکوت منی

بعد تو خونه بی صداس
نفس توی سینه بی هواس
زندون اشک و غصه هاس

بعد تو عشق یه ادعاس
فقط توی شعر و قصه هاس
زندگی بی خیالِ تو یه اشتباس