از همون ثانیه اول آدم رویاهام شدی
بی کلک خیلی زود باهام شدی خودی
به بویه عطرت وابسته شده پیرهنم
با جُف دستات چفت شده روحو تنم
«تو ریشه زدی به روح و قلبو وجودم
حالا یه تیکه شدی از منو غرورم
همین پریروز اسمتو زدم روو دستم
تا هیچ وقت عشقت نپره از سرم»
دوتایی چمدون بسته پایِ پرواز
کنار هم  توو یه مسیر دورو دراز
هنوز شوکم واسم سخته  باورش
اما خُب  انگار قشنگ شد آخرش
«تو ریشه زدی به روحو قلبو وجودم
حالا یه تیکه شدی از منو غرورم
همین پریرو اسمتو زدم روو دستم
تا هیچ وقت عشقت نپره از سرم»