یادت رفته،
یادت رفته، کی از اون همه غم تورو برد به خیال خودش،
یادت رفته، اونی که خوشیو به تو داد بد حال خودش
یادت رفته اگه اون به خودش نرسید به هوای تو بود،
جونش میرفت، واسه تو واسه اون همه عشق اگه جای تو بود
با من بودیو بی من خندیدی، تنها موندمو با من جنگیدی، رو قلب منه یه زخم از خودی، خودت باعث شکستم شدی،
غرقم کردی بی صدا تو چشات که خود دریا بودن،
باور کردم خنده های رو که بی دلیل زیبا بودن عادت کردم به تو که همه جا یه نفس از من گفتی تا دل بستم تا ابد شدیو همش از، رفتن گفتی