آخر تو رفتی
بی من از این شهر
من موندم و من
من با جهان قهر
عشقی که گفتی
چه بی‌فروغ بود
همش نقاب بود
همش دروغ بود
ای وای از این دل من
از دردی که بی تو دارم
قلبم هنوز چشم به راهه
هر روز و شب بی‌قرارم
اما یه وقتی
میای که دیره
این دل شکسته
خسته و پیره
عشقی که مرده
انبوه درده
عمری که رفته
برنمی‌گرده
آخر همین شد
اندوه و سرما
راهی ندارم
بی تو به فردا
دل کندم از تو
چون بی‌وفایی
تا ابد می‌مونه
زخم جدایی
گرمای این عشق
رفت از چشاتو
دیگه غریبم
همیشه با تو
دستای خالی
قلبی پر از درد
پاهای خسته
تنهای شبگرد