دوباره يأس و سکوت و سايه
دوباره عشق و خاکستر و  باد
دوباره بغضِ غزل شکست و
نبضِ ترانه از تپش افتاد

بی تو برای مردِ غزل‌پوش
تکرارِ لحظه، تکرارِ مرگه
لمسِ ترانه آغازِ گريه‌س
ديدارِ آينه، ديدارِ مرگه

خاتونِ خورشيد! خاتونکِ من!
رختِ سياهِ شبُ بسوزون
بشكن سكوتِ ستاره‌سوزُ
به قامتِ غم، كفن بپوشون

نگو نمی‌شه رَد شد از این شب
فاصله‌ای نیست تا لمسِ رویا
چشماتُ سمتِ جهان بچرخون
تا با نگاهِت روشن شه دنیا

بیا دوباره کنارِ من باش
تا لحظه‌هامون آفتابی باشه
از گریه رَد شیم، تا شب و سایه
آغوششون رو ترانه وا شه